❝Meze de malnova banĉambro, kie la bulbo elsendas malpuran flavan lumon, virino staris nuda, la kaheloj estis rompitaj, kaj la banĉambro varmiĝis per banforno. Ŝiaj malsekaj haroj pendis kiel kata vosto inter la skapoloj, akvogutoj brilis kiel fulgoroj sur ŝia haŭto. Ŝi lasis la tukon en sia ĉambro. En ĉi tiu loko, kie aŭdiĝas la nekonataj klakoj kaj kie pasas la nekonataj ombroj, ŝi turnis sin al la spegulo kun tremanta timo en la koro.❞ Jen la hororrakonto, kiun mi skribis por la konkurso organizita de la kanalo Cem’den Dinle en Junio 2021. ٭ kanto en la rakonto estas ĉi …

Asketulo, kiu turnis la dorson al desertoj kaj tion, kion ili reprezentas… Kaj sonĝo, kiu montras al li la vojon, kiu forigas lin de doloro, kvankam ĝi ne kondukas lin al feliĉo… Ĉi tio estas intrinseka kaj bizara rakonto.

Al la tero venis tia malbona epoko; la sinjoroj kun kolero metis siajn okulojn sur la virinojn. Filoj, edzoj kaj patroj, fariĝis malamikoj al siaj patrinoj, edzinoj kaj filinoj. Kvin jarcentojn post la araboj kiuj entombigis siajn novnaskitajn filinojn kaj adoris Al-Lat, viro nomita Yūsuf Balasaguni tumultis kontraŭ la dio, kiu kreis la malafablan sekson. “Estus pli bone se ĉi tiuj knabinoj ne estus naskita kaj se ili estus naskita, pli bone estas ke ili ne vivus,”[1] Li diris, “Sub la tero devas esti ŝia loko, ŝia hejmo devas esti najbaro de la tombo.”[2] Kiam restis neniu loko en la …